ΟνειροΚρίσεις

–“Παρακαλώ, τι θα θέλατε…?”
–“Μια Βεβαίωση και να μου ξύσετε λίγο τον δεξί μου τον Όρχη…”
–“Μα τι λέτε Κύριέ μου…? Εδώ είμαστε Δημόσια Υπηρεσία….”
–“Α, καλώς… Να σας τονΕ αφήσω , τότε και να έρθω την επόμενη εβδομάδα να τονΕ πάρω Ξυσμένο…?”
–“Σας παρακαλώ, Κύριέ μου!!! Για Ποιά με περάσατε?”
–“Με το διακριτικό Μουστάκι που αχνοφαίνεται κατσαροειδώς στο άνω χείλος του στόματός σας, σας πέρασα από μακριά για τον ΚατσΑντώνη…”
–“Μοιάζω εγώ με ΚατσΑντώνη…?”
–“Τώρα που σας βλέπω από κοντά, όχι βέβαια…”
–“Α….”
–“Πιο πολύ σε ΚατσαΜήτσο φέρνετε….”
–“Του άντρα μου του αρέσει πολύ, αν θέλετε να ξέρετε! Το βρίσκει ΣΕΞΙ….!!!”
–“Το Μουστάκι…?”
–“Ολόκληρη με βρίσκει ΣΕΞΙ….”
–“Ολόκληρη, το Λιγότερο που μπορεί να σας βρεί είναι σΕΠΤΑ ή σΟΚΤΩ….Το σΕΞΙ δεν πρέπει να σας μπαίνει με τίποτα…”
–“Δεν θα ανεχτώ άλλο τις προσβολές σας Κύριε…. Πείτε μου το όνομά σας να το συμπληρώσω στη βεβαίωση….”
–“Όνομα “Στόμουν”…..”
–“Μάλιστα… Επίθετο…?”
–“Επίθετο “Ίμου”…..”
–“Μα τι λέτε Κύριε…?”
–“Το ξέρω οτι μοιάζει Σουρεαλιστικό… Αλλά όσο βλέπω το Μουστάκι σας Κυρία μου, τόσο πιο κοντά στο γεννεαλογικό μου δέντρο αισθάνομαι…”
–“Μα ΠΩΣ να σημειώσω “ο Κύριος Στόμουν Ίμου”…”
–“Πείτε το απλά “Αδιαφορία”…”
–“Κύριε Στόμουν Ίμου!!!”
–“Με συγχωρείτε κιολας, αλλά εγώ εκεί δεν πλησιάζω… Άν Επάνω έχετε τριχοφυία Κατσαντώνη, πολύ φοβούμαι οτι Κάτω θα είναι ολάκερο το Ασκέρι του….”
–“Μα δεν εννοούσα στο Δικό Μου!!!”
–“Ό,τι και να εννοούσατε, εγώ εκεί ΔΕΝ πάω…. Το – Όνομα- Της- Γιαγιάς- Μου και πολύ σας είναι….”
–“Παρδόν…?”
–“Κάμιαπ Ίπαμ Όνο…. Η γιαγιά δεν είχε κυνόδοντες βλέπετε…”

Κι ύστερα ήρθε η στιγμή που φοβόσουν, η στιγμή να φοβάσαι. Σβηστά τα φώτα και οι Σιωπές τους έστησαν στα σκοτάδια το Χορό τους για να μη μάθεις ποτέ τα βήματά του. Κάτι τσιγάρα που ξέχασες να τα καπνίσεις και κάηκαν μόνα τους, γέμισαν καπνό και Χρόνο Περασμένο ένα δωμάτιο που δεν θα έπρεπε να έχει τοίχους, αλλά εσένα τον ίδιο για τζάμι διάφανο. Χαμογελαστήρες, τσιγκελωτά Προιόντα που κρατούν τις 2 άκρες του στόματος μακριά τη μια από την άλλη, μια γκριμάτσα παραλλαγής αντί για τη στολή την Αποκριάτικη και Καθημερινή που δεν πρόλαβες να την φορέσεις. Χιλιάδες ερωτήσεις- Διάολοι στην άκρη από το στόμα σου, που τις αργοπεθαίνεις – λες- επειδή δεν τις προφέρεις, μα κάνεις λάθος. Δεν μιλιούνται οι Απορίες οι Μεγάλες, δεν φοράνε Λόγια για να βγουν στον κόσμο τον Έξω και να ταιριάξουν. Ψάχνουν πάντα να βρουν το δρόμο που θα τις φτάσει πίσω από τα μάτια, ζουν μονάχα μια στιγμή ανάμεσα από ένα ανοιγόκλεισμά τους. Λαμπερές, Τεράστιες, Επιβλητικές στη Στιγμή τους αυτή που μοιάζει Μικρή μα μένει για Πάντα. Και οι Απαντήσεις τους, κρυμμένες σε απόκρημνους Λαβύρινθους από λόγια μασκαρεμένα στο Ιντιτούτο της Λογικής, έχουν Πάντοτε Ένα όνομα που- επίτηδες- δεν έμαθες να το προφέρεις σωστά.Ένα Ρούχο φτιαγμένο από υφάσματα 24ων ωρών, ενωμένα μεταξύ τους με Πρίν και Τώρα και Μετά, άρρωστες ραφές που μένουν ενωμένες απλά επειδή Δεν κουνιέσαι. Όσο η μέρα σου θα έχει ώρες να την φυλακίζουν, δεν θα την ζήσεις ποτέ, θα σε προσπερνάει σαν σκιά που τελικά δεν σου ανήκει. Όσο θες τα ρούχα της για να Κρυφτείς, οι 24 ραφές θα πιάνουν και τη σάρκα σου μαζί. Βελόνες κυρτές για να ξαναχώνονται εύκολα μέσα σου, κλωστές από όνειρα που τα έκανες απλά Υλικό που σε κρατά Ντυμένο σε έναν κόσμο που χλεύασε τη Γύμνια επειδή ήταν Ελεύθερη.

Κι Ύστερα?
Ύστερα ήρθε η Στιγμή που Φοβόσουν…
Ήρθε το ανοιγόκλεισμα εκείνο που ξαμόλησε τη Στιγμή που έμοιαζε Μικρή μα μένει για Πάντα. Δυό-τρείς λέξεις ολόλευκες ανάμεσα σε καταρράκτες πράσινους για να έχουν το καλό τους το background, οι μαύροι τοίχοι που διπλώθηκαν από το φόβο τους μην τυχόν τους δείς άσπρους και χάσουν κι όλα τα χρώματα στην άκρη της γλώσσας σου έτοιμα να κάνουν τον κόσμο καμβά τους.

Κι ύστερα ήρθε η Στιγμή να Φοβηθείς.
Να αφήσεις χιλιάδες βελόνες να ράψουν σφιχτά επάνω σου χιλιάδες υφάσματα από 24 ώρες, σάρκα και ρούχο μαζί, μια άμορφη μάζα που πλέον δεν έχει όνομα μα εσύ το φωνάζεις συνέχεια.

Τώρα που Δεν Φαίνεσαι, Υπάρχεις.
Τώρα που Δεν Μιλάς, Ακούγεσαι.
Τώρα που η ανάσα Δεν σε Χωρά, Ξεφυσάς.

Κάπου ανάμεσα στο πρόσωπό σου, το Τσιγκελωτό Προιόν χώνει τους γάτζους του στις άκρες από το στόμα σου, για να σου δώσει τη γκριμάτσα που – για να πουλάει- την ονόμασαν Χαμόγελο. Κάπου ανάμεσα στα δάκτυλά σου ξεψυχάει από φωτιά ένα ακόμα τσιγάρο που ξέχασες να το καπνίσεις. Και κάπου ανάμεσα από τον πόνο από τις Ραφές, ένας ήχος από Εκείνο το Γέλιο σταματά το χρόνο που – κουρασμένος- ακουμπά στους λεπτοδείκτες για να ξαποστάσει. Ένα γέλιο που έχει Λόγο και Λόγια παίρνει φόρα και ανεβαίνει τη σκάλα τη γυριστή που φτάνει από το στήθος σου πίσω από τα μάτια. Κι εκεί ξεκαρδίζεται σαν μικρό παιδί και πάλι. Βλέπεις, μόλις τα έκλεισες κι όταν ξανανοίξουν η Στιγμή μου μοιάζει Μικρή μα Μένει για Πάντα θα είναι και πάλι εκεί.

–“Γειά σας! Θα ήθελα 3 κιλά Γραβιέρα με 0,30 ευρώ…!”
–“Με ο,30 ευρώ, μπορώ να σας δώσω τη διεύθυνση μιας ξινόβυζης κατσίκας να πάτε να πιπιλίσετε… Ίδια γεύση θα σας αφήσει…”
–“Και τι τυροκομικό μπορώ να πάρω με 0,30 ευρώ?”
–“Με 0,30 ευρώ, μπορώ να σας δώσω μόνο λίγο Ξύσμα Φέτας…”
–“Α, ωραία, αυτό θέλω!”
–“Μισό λεπτό… ΦΕΤΑ!!! Έλα Ξύσου λίγο στην Κυρία…!!!”
–“Μα, τι λέτε…?”
–“Φώναξα το Μήτσο τον Φέτα… Είναι στα Κρεατικά μας και λίγο Λεπρός… Σε μισό λεπτό θα είστε έτοιμη!”
–“Μα αυτό είναι Σιχαμένο!!!”
–“Το ξέρω… Παλιά τον είχαμε τον Φέτα στη Βαρελίσια… αλλά του έχει μια απόκλιση προς τα αριστερά και τελικώς όλοι οι πελάτες μας έπαιρναν ΒαρελΣτραβή! Δεν είναι καλό για το Customer Srvice….”
–“Δεν θέλω! Να μου βάλετε Ζαμπονάκι…! 0,30 ευρώ Ζαμπονάκι!”
–“Πολύ ευχαρίστως…! ΣΗΦΗ!!!! Έλα λίγο να φτερνιστείς μια στην Κυρία…!”
–“Μα, τι λέτε πάλι…?”
–“Φώναξα το Σήφη τον Ζαμπονάκη!!! Είναι στα ψάρια αυτός… Βιάζει την Τσιπούρα κι έρχεται να σας εξυπηρετήσει αμέσως!”
–“Βιάζει την Τσιπούρα?”
–“Ω, ναι! Γενικά στα θαλασσινά μας, γαμιόμαστε στις πωλήσεις!!!”
–“Όχι, όχι δεν θέλω…! 0,30 ευρώ ξηρούς καρπούς να μου βάλετε!”
–“Να βάλω κι ένα Τσίπουρο?”
–“Αμέ!”
–“Ευχαρίστως…! Μισό λεπτό δώστε μου… ΤΣΙΠ!!!!! Έλα να ρίξεις ένα Κατούρημα στην Κυρία!!!!”
–“Μα….μα… Τι είναι αυτό πάλι?”
–“Έχουμε ένα Cartoon Σκιουράκι που έμεινε άνεργο και , ε, τον έχουμε για τις χαμαλοδουλειές…. Μισό λεπτό Υπομονή να κάνετε και έρχεται να σας ΤσιπΟυρήσει αμέσως!!!”

Να είστε Όλοι Καλά!

Αλέξανδρος.