Ανοικτοί ΛΟΓΙΑριασμοί Νο.4 : ΨυχοLOGO Στιγμής

“Nτρίιιιν!”
­­”Παρακαλώ?”
­­”Ναι, γειά σας… Φυλλάδια μοιράζουμε…”
­­”Η δουλειά δεν είναι ντροπή παιδί μου… Εκτός κι άν είσαι μπάτσος! Μήπως είσαι μπάτσος?”
­­”Μα… όχι… Φυλλάδια μοιράζω…”
­­”Η δουλειά δεν είναι ντροπή παιδί μου… Εκτός κι αν είσαι κομμωτής και πούστης… Είσαι κομμωτής και πούστης…?”
­­”Μα, όχι…”
­­”Πούστης και κομμωτής?”
­­”Μα, σας είπα, όχι….”
­­”Εσύ το είπες, εγώ να μην εξαντλήσω και τις αντίστροφες πιθανότητες? Πρέπει να προσέχουμε που ανοίγουμε πια… Για σουβλάκια είναι τα φυλλάδια?”
­­”Όχι, για Ξένες Γλώσσες…”
­­”Τι να τα κάνω, να παραγγείλω μια ποδαράκια/πατσά στην Αγγλία? One Feet with Belly, please, along with garlick­short guys?”
­­”Short guys?”
­­””Στούμποι”… Μην κοιτάς που είναι ανορθόγραφο… Προφορικά θα το καταλάβουν…”
­­”Ε… μάλιστα…καλά… ϊσως να ενδιαφέρει κάποιον άλλον από την πολυκατοικία τότε…”
­­”Τότε ίσως τον ενδιέφερε… Τώρα όχι…”
­­”Δεν θα ενοχλήσω… Εγώ τα φυλλάδια μοιράζω απλά…”
­­”Η δουλειά δεν είναι ντροπή παιδί μου… Εκτός κι αν είσαι Χαρτί Υγείας… Είσαι Χαρτί Υγείας?”
­­”Είναι ντροπή το Χαρτί Υγείας?”
­­”Φυσικά! Οι Ξαδέρφες του, η Σοκολάτα Υγείας και η Καραμέλα Υγείας είναι επαγγελματικά επιτυχημένες κι αναγνωρισμένες… Με Κύρος! Ενώ το κωλόχαρτο… Σκατά… Ντροπή της οικογένειας…”
­­”Ναι….μάλιστα… Κοιτάξτε, αν σας είναι κόπος να μου ανοίξετε, κανένα πρόβλημα, μπορώ να φύγω… Εγώ φυλλάδια μοιράζω για το χαρτζιλίκι…”
­­”Α, εμένα ο ανιψιός μου για το χαρτζιλίκι μοιράζει πίτσες! Εσύ μοιράζεις πίτσες?”

­­”Όχι… σας είπα, φυλλάδια για Ξένες Γλώσσες!”
­­”Κι άμα με πιάσει μια λιγούρα, τι θα φάω? Ένα Certificat με πεπερόνι? Πίτσες να μοιράζεις, έχει καi Tips…”
­­”Ε, δεν έχω μηχανάκι…”
­­”Ούτε κι ο ανιψιός μου έχει…”
­­”Και πως τις μοιράζει…?”
­­”Μισές σχεδόν… Όλο και κάποιο κομμάτι τσουρνεύει στη διαδρομή…”
­­”Καλά.. Οκ.. Εμένα θα μου ανοίξετε?”
­­”Δεν έχω πεισθεί για τιςπροθέσεις σας τις καλές, για το του χαρακτήρος σας το άρτιον…”
­­”Μα φυλλάδια μοιράζω…”
­­”… κι επιπλέον δεν ξέρω που είναι το κουμπί που ανοίγει την πόρτα…”
­­”Είναι δίπλα σε αυτό που πατάτε τώρα…”
­­”Τώρα πατάω ένα κακάκι από τον Σκούμπυ, το πεκινουά μου… Έβαλαν Κουμπί δίπλα στο Σκατό?”
­­”Όχι αυτό… το άλλο που γράφει “ΟΡΕΝ”…!”
­­”Του Σκούμπυ όλο ΟΡΕΝ του είναι! Πεκινουά ταίζω, Μολοσσό ξεσκατίζω! Δεν έπρεπε να τα λένε “Friskies”.. Βρίskies έπρεπε να τα λένε.. όλο κακάκια του Σκούμπυ βρίσκω…”
­­”Καλά… δεν θα σας αφήσω φυλλάδια…Ευχαριστώ όμως και καλή σας μέρα!”
­­”Τι “καλημέρα”… Ο Σκούμπυ μόλις έχεσε το Θυροτηλέφωνο….”
­­”Το Θυροτηλέφωνο?”
­­”Ναι… Μιλήστε πιο δυνατά αν μπορείτε… Σκατά σας ακούω!”

The Main Thing
Όροφος/Κεφάλαιο 4 : ΨυχοLOGO Στιγμής

­­”Λοιπόν… Ηρεμήστε, χαλαρώστε και προσπαθήστε με δικά σας λόγια να μου πείτε Ποιά νομίζετε οτι είναι η Πηγή του προβλήματος…”
­­”Η Πηγή, ε? Χμ…”
­­”Ω, ναι!”
­­”Το “Λουτράκι”!”
­­”Μα, τι πρόβλημα σας δημιουργεί το “Λουτράκι”?”
­­”Ολο κατουριέμαι, γιατρέ μου…”
­­”Μεταφορικά εννοούσα Κύριέ μου.”
­­”Α, οκ…! Πάω και κρατάω τη “σαύρα” μου μέχρι να ξαλαφρώσει το “ποταμάκι” από μέσα της, πάνω από τη λεκάνη που…”
­­”Μα τι είναι αυτό…?”
­­”Μίλησα Μεταφορικά για το Κατούρημα…Εσείς μου είπατε…”
­­”Μα δεν με νοιάζει το κατούρημά σας Κύριε!”
­­”Το παρατήρησα… Ούτε μια φορά δεν μου υποδείξατε που είναι η τουαλέτα στο Ιατρείο σας…”
­­”Από εκεί είναι…”
­­”Αργήσατε… Κατούρησα τη Μπιγκόνια στο χωλ όσο σας περίμενα…”
­­”Μα… Κατουρήσατε το Φυτό?”
­­”Ναι… Μικρό κουσούρι… Μου έχει μείνει από το σχολείο που κατουρούσα τον Απουσιολόγο!”
­­”Μα γιατί κατουρούσατε το συμμαθητή?”
­­”Αφού δεν είχαμε Μπιγκόνιες στο σχολείο! Τι να έκανα, να μου έσκαγε η φούσκα?”
­­”Μάλιστα.. λοιπόν, όπως είπα και στην αρχή, θέλω με δικά σας λόγια να μου πείτε Ποιό νομίζετε οτι είναι το πρόβλημά σας…”
­­”Η γυναίκα μου, γιατρέ μου…”
­­”Η Σύντροφός σας?”
­­”Όχι, δεν είναι Κ.Κ.Ε. η Φασιστόβυζη…”
­­”Η Σύντροφος της Ζωής σας εννοώ…”
­­”Και πρέπει να μου το θυμίζετε?”
­­”Βλέπω δεν είστε πολύ ευχαριστημένος με το γάμο σας…”
­­”Ο γάμος μου μια χαρά ήταν… Είχε μεθύσει και η αλλοιθωρόβυζη θεία μου, χόρεψε ένα βιοχλαπάτσα­

τσιφτετέλι και οι μισοί καλεσμένοι έφυγαν με μπλαβιασμένο το δεξί μάτι και οι υπόλοιποι με το αριστερό. Από το κούνα κούνα, μάλιστα, το Βυζί της θείας ξεαλλοιθώρησε και τώρα έχει 10 στα 10!”
­­”Στην όραση…?”
­­”Όχι από τα 6,75…. Μια χαρά ήταν ο γάμος μου, ωραία είχαμε περάσει… Με την καριόλα τη γυναίκα μου δεν είμαι ευχαριστημένος!!!”
­­”Μα γιατί…?”
­­”Έχεις δει τη γυναίκα μου, γιατρέ μου?”
­­”Δε νομίζω… Είναι πελάτισσα?”
­­”Άν ήσουν σουβλατζίδικο, σίγουρα…”
­­”Έρωτα πως κάνετε?”
­­”Με τη Μέθοδο των Τριών.”
­­”Μαθηματικώς ορμώμενοι?”
­­”Εφαρμόζω ΚΑΘΕ μέθοδο μπας και πηδήξω και τελικά παίρνω τα Τρία μου…”
­­”Χμ… μάλιστα… Αυτά είναι πράγματα που θα τα πούμε και εκ των υστέρων…”
­­”Εκ των Υστέρων, ε?”
­­”Ναι…!”
­”Δεν γίνεται να τα πούμε με τίποτα πιο Ήρεμες?”
­­”Παρδόν?”
­­”Και η δική μου Υστέρω είναι και δεν τα πολυκαταφέρνω να συνενοηθώ ξέρετε…”
­­”Χμ…..”
­­”Μα…γιατί βάζετε τα χέρια σας στην κωλότσεπή μου, γιατρέ μου?”
­­”Ω! πριν γίνω Ψυχολόγος, κύριέ μου,ήμουν Κουφός. τα 3 πρώτα χρόνια στη σχολή νόμιζα οτι σπούδαζα ψΑχουλόγος! Μου έμεινε ένα μικρό κουσούρι…”
­­”Με χουφτώνετε για το κουσούρι σας…?”
­­”Όχι, σας εξήγησα μόλις! Το ξεπέρασα το κουσούρι τον 4ο χρόνο στη σχολή!”
­­”4 χρόνια κουσούρι δεν το αντέχει ο κώλος μου, γιατρέ μου. Εδώ 2 εβδομάδες τον άφησα άπλυτο και μου

πέταξε μια αιμορροίδα σαν κληματαριά!”
­­”Κι αυτό ήταν πρόβλημα?”
­­”Λίγο… Στον τρύγο κυρίως… Αλλά ήταν ελαφροχέρηδες οι σταφυλάδες και δεν ενόχλησαν πολύ…”
­­”Χμ…. Μιλήστε μου για τα όνειρά σας…”
­­”Βλέπω συνέχεια τον Ψαλιδοχέρη στον ύπνο μου, γιατρέ μου…”
­­”Σας ανησυχεί αυτό…?”
­­”Ναι … Εγώ τη Βελονομούνα προσκαλώ συνέχεια…”
­­”Είναι κάτι που σας αρέσει αυτό?”
­­”Οι βελόνες όχι… Αλλά κάνει κάτι πίπες άλλο πράγμα…”
­­”Εννοώ άν σας ενοχλεί που αντί για τη γυναικεία παρουσία που προσκαλέστε στον ύπνο σας, έρχεται μια αντρική.”
­­”Οχι πολύ…Στα δημόσια ουρητήρια το έχω περισσότερο αυτό το πρόβλημα…”
­­”Με γυναίκες πηγαίνετε…?”
­­”Ουουου… συνέχεια…”
­­”Και που πηγαίνετε…?”
­­”Συνήθως στο Διάολο… Όλες εκεί με στέλνουν…”
­­” ́Οχι,,, Εννοώ αν συνευρίσκεσθε σεξουαλικά…”
­­”Όχι, τέτοια πράγματα δεν κάνω…”
­­”Α, μάλιστα…”
­­”Κανα πούτσο ρίχνω που και που, αλλά δεν συνευρίσκομαι…”
­­”Άρα συνευρίσκεσθε!”
­­”Τι να σας πω… Άν το κάνω, είναι ίσως μέσα την καύλα της στιγμής και δν το καταλαβαίνω… και με τα πριτσάκια έτσι αντιδρώ. Μόνα τους μου φεύγουν καμιά φορά, απροειδοποίητα…”
­­”Μα, αγαπητέ μου, το ίδιο πράγμα είναι!”
­­”Το κλάσιμο ναι… Αλλά άλλο να τις έχεις εσύ, άλλο να σε έχουν αυτές…
­­”Δεν εννοώ το αέριο…”

­­”Δεν με παρακολουθείς γιατρέ μου…”
­­”Ωστε έτσι με τις γυναίκες…”
­­”Ε, που και που κι εγώ σαν άντρας…”
­­”Χμ… Αυτό το Που και Που που προαναφέρατε… Θα θέλατε να μου το προσδιορίσετε?”
­­”Γιατί, θα έρθετε κι εσείς? Αχ…γιατρέ μου… Τι είναι η ζωή… Τι είναι οι άνθρωποι… Ποιός έβαλε τις διακεκομμένες στο χαρτί υγείας?”
­­”Μα, πως συνδέονται αυτά?”
­­”Και με τη Ζωή και με τους Ανθρώπους, Σκατά τα έχω κάνει…”
­­”Χμ… Ας επιστρέψουμε στην ερωτική σας ζωή με τη γυναίκα σας… Πως προκαλείτε τον πόθο της?”
­­”Α… Για να μου κάτσει εφαρμόζω όλα τα Θελητά και Αθέλητα μέσα!”
­­”Θεμιτά και Αθέμιτα” εννοείτε…”
­­”Όχι, καλά το είπα, “Θελητά”…!”
­­”Μα πως…?”
­­””Θέλεις”, μωρή, “ή δεν Θέλεις”, της λέω! Όχι Θέμης… Αφού Μήτσο με λένε…”
­­”Τον κόσμο γύρω μας πως τον βλέπετε…?”
­­”Βλέπω παντού εχθρούς!”
­­”Χμ… Μιλήστε μου γι’ αυτό/”
­­”Να, εχθές για παράδειγμα, έβλεπα τον Ομέρ Βρυώνη!”
­­”Που?”
­­”Στην τηλεόραση.Είχε ένα ντοκυμαντέρ στην ΕΡΤ3 για την Ελληνική Επανάσταση.”
­­”Ε, τότε είναι λογικό…”
­­”Καθόλου… Αφού εγώ το MEGA έβλεπα…”
­­”Αισθάνεστε οτι σας καταδιώκουν? Σας αγχώνει μια τέτοια σκέψη?”
­­”Όχι φυσικά…”
­­”Α….μάλιστα…”
­­”Αλλά…ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΧΕΙΣ ΚΡΥΨΕΙ ΡΕ ΚΑΡΙΟΛΗ? Από που με βλέπει? Πόσον καιρό με παρακολουθεί?

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ?”
­­”Ποιός?”
­­”Άμα ήξερα, εσένα θα ρωτούσα? Αλλά πάντως καμία σχέση… Εγώ μανία καταδιώξεως δεν έχω… Άν τον συναντήσεις πάντως…”
­­’Ποιόν?”
­­”ΑΥΤΟΝ!!! 1­0… Γιατρέ μου, δεν το γλιτ’ωνεις το μανίκι μου φαίνεται…φιρί φιρί το πας…”
­­”Ηρεμήστε Κύριέ μου… Δεν σας παρακολουθεί κανείς…”
­­”Κι αυτός εδώ τι είναι?”
­­”Ποιός?”
­­”ΑΥΤΟΣ!!! 2­0… Γιατρέ μου, αν και είσαι ψιλοσκατόφατσα, τα θέλει ο κώλος σου…”
­­”Χαλαρώστε Κύριέ μου… Κανείς δεν σας παρακολουθεί κι εγώ σίγουρα δεν επιζητώ το Ερωτικό σας ενδιαφέρον…”
­­”Σας ζητώ συγγνώμη… ίσως ήταν ακόμη ένα ξέσπασμά μου… Ξέρετε, έχω άγχος…”
­­”Το βλέπω”
­­”Ναι, sorry,το είχα βγάλει έξω για λίγο…”
­­”Μα σας παρακαλώ Κύριέ μου! Τι είναι αυτά τα Πράγματα?”
­­”Οι γείτονές Του… Πάντα όταν Τον βγάζω έξω, παίρνω και την Παρέα του μαζί…”
­­”Βάλτε το μέσα και πείτε μου για το άγχος σας…”
­­”Σίγουρα δεν μας βλέπει κανείς?”
­­”Μα σας εξήγησα πως όχι!”
­­”Ε, τότε ας τον αφήσω λίγο ακόμα έξω… Εγώ τον έχω ξαναδεί κι εσείς είστε γιατρός και δεν πιάνει…”
­­”Ψυχολόγος είμαι Κύριέ μου, όχι Ουρολόγος!”
­­”Μα και στην Οδοντίατρο που το κάνω, δεν μου έχει πει ποτέ της τίποτα!”
­­”Το βγάζετε στην Οδοντίατρο?”
­­”Συνέχεια…”
­­”Πως?”
­­”Όσο σκύβει πάνω από το σφράγισμα και δεν βλέπει, εγώ σιγά­σιγά τον παίζω…”

­­”Κύριέ μου, έχετε Εμμονή με αυτό…”
­­”Είναι ένα Μονί αυτή η οδοντίατρος γιατρέ μου…”
­­”ΕΜ­ΜΟΝΗ!…!”
­­”Εντάξει, άμα δεν χωράει, γράψτο έτσι…εγώ θα καταλάβω…”
­­”Θα μου λέγατε για το άγχος σας… Πείτε μου, αισθάνεστε βαρύς το πρωί?”
­­”Τις Τρίτες συνέχεια…”
­­”Γιατί τις Τρίτες?”
­­”Γιατί τις Δευτέρες το βράδυ τρώω σαν πούστης και δεν έχω προλάβει συνήθως να χέσω, γιατρέ μου…”
­­” Εννοώ Ψυχολογικά βαρύς. Ξυπνάτε με Θλίψη? Με άσχημα συναισθήματα? Αισθάνεστε οτι πρέπει να αμυνθείτε απέναντι στον κόσμο?”
­­”Ναι όλα αυτά τα νιώθω! Εκτός αν έχω περάσει το βράδυ μου με γυναίκα…”
­­”Ω… Και σας συμβαίνει συχνά αυτό?”
­­”Ποτέ δεν μου συμβαίνει!!!”
­­”Συνεπώς, ξυπνάτε έτσι συνεχώς!”
­­””Συνεχώς”, ναι, “συνεπώς” δεν ξέρω, δεν κάνω τέτοια πράγματα… Μια φορά, μονάχα , που υπνοβάτησα και πήδηξα την Κρητικιά τη γειτόνισσα, ίσως το έκανα “συνεπώς”…”
­­”Τι πράγμα?”
­­”Εγω “Υπνοβάτησα”, αλλά μέσα στον ύπνο μου κατάλαβα “Υπνοβάτεψα”! Ε, ήταν και η Κρητικιά μπρούμητα… Είχαμε συμφωνήσει και την τιμή 3 μέρες πριν…Ε και της Έριξα Έναν!”
­­”Και η Κρητικιά?”
­­”Η Κρητικιά ήταν στα ξαδέρφια της, στη Σητεία…”
­­”Μα τώρα δεν μου είπατε πως “της ρίξατε Έναν”…?”
­­”Μα ναι! Εγώ της Τον έριξα! Άμα γυρίσει, θα τον βρεί στο χώλ…”
­­”Και τα ξαδέρφια της?”
­­”Κάτι Βοσκοί είναι…”
­­”Όχι… Εννοώ αν αισθανθήκατε κάποια απειλή από τα ξαδέρφια της…”

­­”Γιατί, τί είμαι, γίδα να φοβάμαι μη μ’ αρμέξουν? Μην πιάσουν τα τραχιά τους χέρια τα γιομάτα γάλα μαστάρια μου και πιέζουν ρυθμικά να με ξεζουμίσουν, ενώ εγώ βελάζω από πόνο και ηδονή συνάμα…?”
­­”Κύριέ μου, ηρεμήστε!”
­­”Καλά που με ηρεμήσατε, γιατρέ… Νιώθω 2­3 κακαρέτζες έτοιμες να βγουν στον έξω κόσμο…”
­­”Η ηδονή σας το προκάλεσε?”
­­”‘Οχι, το ένα ξαδέρφι… Δεν έβρισκε μαστάρι και άρμεγε ό,τι άλλο περίσσευε…”
­­”Την Κακαρέτζα να προσέχουμε, ε?”
­­”Μην ανησυχείτε… Έγινε πάλι καΛαρέτζα και μπήκε ξανά μέσα…”
­­”Λοιπόν…ηρεμήστε….προσπαθήστε να ηρεμήσετε και κάπου θα μας βγάλει η συζήτηση.. Σας βλέπω αγχωμένο όμως και πρέπει να ηρεμήσετε…”
­­”ΟΚ γιατρέ! Κάνε πιο ‘κει! Θα τονΕ παίξω!!!”
­­”Παρδόν?”
­­”Έτσι ηρεμώ εγώ!”
­­”Εννοούσα να πάρετε βαθιές ανάσες…”
­­”Γιατί, σε μακροβούτι θα τονΕ παίξω?”
­­”Μα δεν χρειάζεται να τονΕ παίξετε! Είμαι εγώ εδώ για εσάς!”
­­”Θα μου τονΕ παίξετε εσείς?”
­­”Όχι φυσικά!”
­­”Και πως θα ηρεμήσω?”
­­”Μόνο η σεξουαλική εκτόνωσις σας ηρεμεί? Σκεφτείτε ένα μαγικό τοπίο, μια φυσική ομορφιά…”
­­”Α, ξέρω… Σαντορίνη!”
­­”Έτσι μπράβο…”
­­”Στην Καλδέρα τονΕ έχω παίξει να ξέρεις γιατρέ…”
­­”Μα αφήστε επιτέλους τον Αυνανισμό! Επικεντρωθείτε στο Φυσικό Κάλλος!”
­­”Τον Κάλλο τον έχω στο πόδι! Πως θα τονΕ παίξω με το πόδι, γιατρέ μου? Χιμπατζής είμαι?”

­­”Μα, ΔΕΝ χρειάζεται να τονΕ παίξετε Κύριέ μου!!!”
­­”Ναι, μας καύλωσες καλά­καλά και τώρα να μου μείνει αμανάτι… Ωραίος γιατρός είσαι…”
­­”Κύριέ μου, πρέπει να πάμε στη Ρίζα του κακού!”
­­”Να τονΕ παίξω με το Διάολα?”
­­”Όχι, όχι δεν καταλάβατε… Εννοώ πως πρέπει να βρούμε ΤΙ πυροδοτεί αυτές τις νευρικές σας Εξάρσεις…”
­­”Ποιες Εξάρσεις ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ?!”
­­”Να, όπως αυτή που βιώνετε τώρα…”
­­”Την βιώνω, ε?”
­­”Θαρρώ πως ναι!”
­­”ΚΑΛΑ ΤΗΣ ΚΑΝΩ ΤΗΣ ΚΑΡΙΟΛΑΣ!!!”
­­”Ηρεμήστε Κύριέ μου, δεν υπάρχει καριόλα εδώ…”
­­”Σίγουρα?”
­­”Η γραμματέας μου μόνο καμιά φορά μου δείχνει λίγο βυζάκι και μετά φεύγει γρήγορα κι εγώ αναγκάζομαι κατόπιν να γλύφω τα ΝουΝου στο ψυγείο, αλλά είναι καλή κοπέλα και αξιόπιστη στη δουλειά της και μια φορά μου έδειξε ΚΑΙ κωλαράκι…”
­­”Που, ρε γιατρέ?”
­­”Στην τουαλέτα!”
­­”Πως, ρε γιατρέ?”
­­”Αυτή είχε πάει για τσίσα κι εγώ έκανα τη Λεκάνη…”
­­”Μα γίνεται αυτό, ρε γιατρέ?”
­­”Είχαν τελειώσει τα ΝουΝου και ήταν το αμέσως πιο άσπρο πράγμα εδώ μέσα…”
­­”Και μετά ρε γιατρέ?”
­­”Τίποτα…. Τελικά να κλάσει με Παμφλαγώδη Ήχο ήθελε απλά η κοπέλα… Αλλά αρκετά με τα δικά μου όμως. Ας συνεχίσουμε με εσάς.”
­­”Που είχαμε μείνει?”
­­”Πείτε μου για την παιδική σας ηλικία. με άλλα παιδάκια κάνατε παρέα?”
­­”Πως…! Με τη Μαιρούλα… Τον Κωστάκη…”

­­”Φίλοι σας?”
­­”Όχι, αυτοί δεν με ήξεραν…”
­­”Και πως κάνατε παρέα?”
­­”Αυτοί μεταξύ τους έκαναν, όχι με εμένα…”
­­”Και παίζατε μαζί τους τουλάχιστον?”
­­”Με τη Μαιρούλα τονΕ έπαιζα καμιά φορά…”
­­”Όχι αυτό πάλι, Κύριέ μου…”
­­”Ε, τι..? Να τονΕ έπαιζα με τον Κωστάκη? Αφού ήταν κακάσχημος!”
­­”Εννοώ, αν παίζατε σαν παιδάκια… Τραμπάλα, κρυφτό… κυνηγητό…”
­­”Α, ναι, όταν παίζαμε κρυφτό, εγώ τους κυνηγούσα για να με βρούν!”
­­”Γιατί?”
­­”Αφού δεν με ήξεραν σας είπα… Μεταξύ τους έκαναν παρέα!”
­­”Και στην “Ξελευτερία” τι κάνατε?”
­­”Το σάλιο από το “Φτού”!”
­­”Χμ… Άλλες παρέες κάνατε?”
­­”Α, ναι ήμουν πολύ δημοφιλής!”
­­”Τους θυμόσαστε?”
­­”Εγώ ναι, αυτοί δε νομίζω…”
­­”Πως κι έτσι?”
­­”Γιατί αυτοί ήταν σε άλλο Νομό!”
­­”Μα πως παίζατε Κρυφτό από διαφορετικούς Νομούς?”
­­”Αν αυτοί “τα φυλούσαν” στο Μεσολόγγι, εγώ κρυβόμουν στο ΆκροΛόγγι!!! Που να με βρούν?! Χα χα…! Το έπιασες, γιατρέ?” Μέσο­Λόγγι, Άκρο­Λόγγι! Απίστευτο χίούμορ…! Το χρησιμοποιώ το Αριστοφανικό μου χιούμορ για να γαμάω ξέρετε…!”
­­”Πιάνει στις Γυναίκες?”
­­”Καθόλου!!!”
­­”Τότε Τι γαμάτε?”

­­”Συζητήσεις…”
­­”Τον ελεύθερο χρόνο σας πως τον περνούσατε ως παιδί?”
­­”Α, έπαιζα πολύ Σκάκι!”
­­”Με ποιόν?”
­­”Μόνος μου!”
­­”Μα το Σκάκι θέλει 2 παίκτες!”
­­”Τώρα μου το λες, ρε γιατρέ?”
­­”Μήπως παίζατε με κάποιον Φανταστικό σας Φίλο?”
­­”Τι “Φανταστικός” μωρέ, ο παλιομαλάκας? Ούτε μια φορά δε με άφησε να κερδίσω!”
­­”Ποιός?”
­­”Αυτός!!! 3­0…! Στο είπα γιατρέ, άμα με πιάσει το χιούμορ μου, είμαι στα όρια του Μολλιέρου!”
­­”Μα αυτό δεν είχε πλάκα!”
­­”Είχε όμως ­σχεδόν­Μοναστηράκι!!! Χα χα χα γιατρε μου… Άμα συνεχίσεις προβλέπω να σου ρίχνω έναν…!”
­­”Κύριέ μου, ας συγκεντρωθούμε…”
­­”Τι είμαστε για να συγκεντρωθούμε? Μύγες σε Σκατό? Χα χα χα γιατρέ, το πας φιρί­φιρί…”
­­”Εννοώ, ας επικεντρωθούμε σε αυτά που σας απασχολούν… Μιλήστε μου για Εσάς τον Ίδιο! Για τα ενδιαφέροντα και τις ανησυχίες σας…”
­­”Που πάει ο Κόσμος, γιατρέ μου…?”
­­”Ω…! Υπαρξιακή Ερώτησις Αναζήτησης?”
­­”Τι…? Όχι! Εννοώ που πάει όλος αυτός ο κόσμος και πήζει η Γαμημένη η Κηφισίας και για να κάνω 2 χιλιόμετρα απόσταση θέλω μιάμιση ώρα! Προχθές με προσπέρασε ένα σαλιγκάρι που πήγαινε από τον Παράδρομο!”
­­”Χμ… Είχατε επικεντρωθεί στο σαλιγκάρι?”
­­”Σαφώς! Το έπαιζα αδιάφορος για τη χελώνα στο πεζοδρόμιο που μου ‘χε ρίξει τρεις κολώνες στην επιτάχυνση!”
­­”Χμ… η πιεσμένη σας Πραγματικότητα είχε σπάσει την Οπτική σας…”

­­”Τ’ Αρχίδια μου είχε σπάσει!!!”
­­”Η Χελώνα?”
­­”Ποιά Χελώνα?”
­­”Τώρα μόλις μου είπατε για μια χελώνα κι έναν γυμνοσάλιαγκα…”
­­”Που?”
­­”Στην Κηφισίας!”
­­”Έχει Πολλούς Πούστην Κηφισίας… Τους βλέπω εγώ που βάφονται στο καθρεφτάκι τους!!!”
­­”Διακρίνω μιαν Υφέρπουσα Ομοφοβία?”
­­”Εγώ? καθόλου! Το ΟΜΟ είναι Φλούφλης, τι να μου κλάσει… Με το TIDE είχα χεστεί μια φορά κι αυτό γιατί το είχα μπερδέψει με τη μαγειρική σόδα…”
­­”Εννοώ αν αισθάνεστε μιαν απέχθειαν ή κάποιαν ενδόμυχη απειλή από ανθρώπους γύρω σας που τυχαίνει να είναι ομοφυλόφιλοι…”
­­”Ίσως… Τώρα που το σκέφτομαι, νομίζω οτι το αφεντικό μου είναι λίγο πούστης…”
­­”Σας γλυκοκοιτάει ας πούμε…?”
­­”Συνέχεια!”
­­”Σας συμπεριφέρεται Ευγενικά και με Δοτικότητα?”
­­”Ναι , αυτό με του Δότη την Κότητα μου το κάνει συχνά…”
­­”Σας ακουμπά και δήθεν Τυχαία ενίοτε?”
­­”Ενι….τι?”
­­”Ενί­Οτε…”
­­”Στον ΟΤΕ, όχι… Μια φορά στην ΕΥΔΑΠ που είχε πολύ κόσμο και ήταν στην ουρά από πίσω μου…”
­­”Και μετά τι κάνει?”
­­”Μετά παίρνει και τις τρείς γραμματείς του και κλείνονται στο γραφείο του και κάνουν παρτούζες τρικούβερτες!!!”
­­”Μα, τότε ΠΩΣ τον χαρακτηρίζετε “πούστη”…?”
­­”Εμένα νταχτιρντίζει στην ΕΥΔΑΠ ο ΠΟΥΣΤΗΣ, αυτές οι καριόλες την παίρνουν την Αύξηση!!!”

­­”Μάλιστα… Αντιτίθεστε Υποσυνείδητα στην Εργασιακή Αδικία λοιπόν…”
­­”Σαφώς και Αντιθιτίθσεμαι!!!!”
­­”Αντιτίθεστε.”
­­”Ναι κι αυτό το κάνω καμιά φορά… Αλλά βασικά Αν8ντιθστίθσεμαι!!!”
­­”Μάλιστα…”
­­”Τι “Μάλιστα”, ρε γιατρέ?”
­­”Ήσασταν σαφής…”
­­”Τι “σαφής” ρε γιατρέ, με το “Αντ8ντιθστίθεμαι”…???Αυτό είναι σαςν ψευδή που έπαιρνε Πίπα στον Δεντελειώνογλου και της έχει μουδιάσει η γλώσσα της κοπέλας…”
­­”Μα δεν χρειάζεται να αθυροστομείτε Κύριέ μου… Εδώ είμαστε για να βρούμε τι σας φταίει. Ποιός είναι ο Υφέρπων λόγος που αισθάνεστε εν γένει άβολα…”
­­”Θέλω….”
­­”Ναι, πείτε το…!”
­­”Να….”
­­”Μην το κρατάτε, εκφραστείτε…!”
­­”Κλάσω…!”
­­”Μα, τι μου λέτε Κύριέ μου?”
­­”Ε, τι να σου πω ρε γιατρέ? “Θέλω να ξαμολήσω Μύρο από Φρούτα του Δάσους και Γαρδένια” και μετά να με βρίζεις? Είπαμε να είμαστε Ειλικρινείς… Γι’ αυτό αισθάνομαι άβολα…”
­­”Εννούσα Ψυχολογικώς Άβολα!”
­­”Ίσως φταίει που παραείμαι ειλικρινής…”
­­”Χμ… ίσως φτάνουμε κάπου… πείτε μου ένα παράδειγμα της υπερβολικής σας ειλικρίνειας…”
­­”Την αμόλησα με­σιγαστήρα­τον­καναπέ­σας και Τι Σκατόφατσα είναι αυτή που έχεις, ρε γιατρέ…”
­­”Ενδιαφέρον…”
­­”Τι Κουραδομούρης που είσαι, ρε γιατρέ…”
­­”Εκτόνωσις καταπιεσμένων συναισθημάτων… Χμ…”

­­”Άν υπήρχε Προφιτερόλ για Χρυσόμυγες, το πρόσωπό σου θα είχε, ρε γιατρέ…”
­­”Γίνεστε ελαφρώς σιχαμένος αγαπητέ μου…”
­­”Ναι, εσύ είσαι σαν Καβαλίνα Με Πτυχίο, εγώ είμαι ο Σιχαμένος! Έχει τύχει ποτέ να ρευτείς, ρε γιατρέ και ο κόσμος δίπλα να ρωτάει ποιός έκλασε?” Να έχεις συνάχι, να πας στο φαρμακείο κι ο Φαρμακοποιός να σου πεί “Δεν παίρνετε καλύτερα ένα Immodium”…?
­­”Μα κύριέ μου, γίνεστε οριακά προσβλητικός!”
­­”Ω…σόρρυ… Παραφέρθηκα… Είναι ίσως που αισθάνθηκα άνετα εδώ μαζί σας…”
­­”Χμ… Άρα κάνω καλά τη δουλειά μου…!”
­­”Ίσως… Εγώ πάντως σκέφτηκα “με τέτοια Μούρη που έχει αυτός ό,τι και να του πω Χέστηκε!!!”
­­”Χμ… Κύριέ μου, θεωρώ σωστόν σε αυτό το σημείο που είμαστε, εδώ που είμαστε…”
­­”Εδώ?”
­­”Ναι!”
­­”Άμα πάμε παραπέρα θα είναι λάθος?”
­­”Μα, αφήστε με να Ολοκληρώσω!”
­­”Καλά σε έκοψα εγώ από την αρχή….”
­­”Μα, τι λέτε?”
­­”Αφού θες να σε αφήσω να Ολοκληρώσεις κιόλας!!! Και καλά πριν σε πείραξε που τον έβγαλα λίγο έξω να πάρει αέρα μαζί με την παρέα του…”
­­”Τη Σκέψη μου να ολοκληρώσω! θεωρώ, λοιπόν, Ορθόν…”
­­”Πρίν είπατε “Σωστόν”, όχι “Ορθόν”…”
­­”Μα το ίδιο είναι!”
­­”Εμένα όταν μου είναι Ορθόν, δεν είναι και πάντοτε Σωστόν! Σε εκείνη την ουρά της ΕΥΔΑΠ που σας μείπα, μου έγινε Ορθόν, αλλά από την πολυκοσμία δεν εσπρώχθη σε σημείον Σωστόν! Είδα κι έπαθα να τον ξεμαγκώσωαπό την τσάντα της μπροστινής μου… Γαμώ το φερμουάρ της, της μαλακισμένης!”
­­”Καλά λοιπόν! “Σωστόν”! Θεωρώ σωστόν να σας ρωτήσω τι σας απασχολεί περισσότερο απ’ όλα στη ζωή σας…”
­­”Αισθάνομαι πως δεν με καταλαβαίνουν γιατρέ…”
­­”Ο Περίγυρος…?”

­­”Δεν το ξέρω το παλικάρι, αλλά φαντάζομαι πως ούτε κι αυτός…”
­­”Εννοώ δεν σας καταλαβαίνουν οι άνθρωποι που συναναστρέφεστε?”
­­”Ναι, αυτοί…”
­­”Και γιατί δεν σας καταλαβαίνουν?”
­­”Που να ξέρω εγώ με τους καριόληδες? Αυτοί οι μαλάκες δεν με καταλαβαίνουν, εμένα ρωτάς ρε γιατρέ?”
­­”Έχετε έξαρσιν πάλι… Ανάσες… Πάρτε Ανάσες…”
­­”Γαμώ τα μακροβούτια σου σήμερα με τις ανάσες….”
­­”Ηρεμήστε… Πείτε μου ένα παράδειγμα όπου διαπιστώσατε οτι δεν σας καταλαβαίνουν…”
­­”Προχθές, για παράδειγμα, στην ταβέρνα… Μασάω ταυτόχρονα 3 κεφτέδες, μια τυροκαυτερή, 1 Μπεκρή μεζέ κι έναν Νηφάλιο μεζέ κι όπως είμαι μπουκωμένος, σηκώνω το χέρι μου για το λογαριασμό και λέω στο γκαρσόνι “ΠΦΦΣΣΦΦΦΣΣΤΤΤ!!!!”
­­”Και?”
­­”Μου λέει “παρακαλώ Κύριε, τι θα θέλατε?”…”
­­”Μα δεν κατάλαβε προφανώς!”
­­”Τι δεν κατάλαβε ο Μαλάκας?! Γιατί σήκωσα εγώ το χέρι μου? Για να έρθει να μου μυρίσει τη μασχάλη?! Το Σίχαμα! ο Φετιχιστής ο Μασχαλολάγνος! Ο Τριχοκουτσουλιστής, ο Βρωμιάρης, ο Μπίχλας, ο Σκατόψυχος ο Γκαρσόνιστερ….”
­­”Χμ…..”
­­”Λοιπόν, γιατρέ μου, είμαι καλά…?”
­­”Εγώ σας βρίσκω μια χαρά… Λίγο άγχος έχετε μονάχα….”
­­”Α, σας ευχαριστώ… Είναι ώρα να πηγαίνω κι εγώ…”
­­”Σαφώς… Αυρίο την ίδια ώρα σας περιμένω….”
­­”Καλή συνέχεια γιατρέ… Και τι Σκατομούρης που είσαι, ρε γιατρέ…..”
­­”6 και 30 είναι καλά…?”
­­”Για ώρα ναι…Για Σκατόφατσα λίγο μου φαίνεται… Εγώ ένα 9 σας το έβαζα άνετα…”