3. Αντικαπνιστικός Νόμος
Αντικαπνιστικός Νόμος
Το κάπνισμα είναι εθισμός, και όπως κάθε εθισμός στηρίζεται στην “ανάγκη” που έχεις να τον καλύψεις. Δεν είναι επιλογή, δεν είναι επιθυμία, είναι ανάγκη. Ανάγκη σημαίνει ότι δεν μπορείς να κάνεις χωρίς αυτό. Δεν έχεις την ικανότητα να επιλέξεις να μην το κάνεις. Είσαι εθισμένος σε αυτό, όπως ο αλκοολικός, όπως ο ναρκομανής, όπως ο σεξομανής.
Ο αντικαπνιστικός νόμος προστατεύει τους άλλους από εσένα. Δημιουργήθηκε και εφαρμόζεται σε όλες τις οργανωμένες κοινωνίες με σκοπό να προστατέψει τους ανθρώπους που δεν καπνίζουν από αυτούς που καπνίζουν. Είναι ένα κοινωνικό μέτρο για την ομαλή συνύπαρξη των πολιτών μεταξύ τους. Δεν έχει σκοπό να προστατέψει τους καπνιστές (ίσως μειώσει τις ποσότητες που καπνίζονται και αργότερα τον βαθμό του εθισμού των εθισμένων) αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός του.
Αν λοιπόν εσύ που καπνίζεις δεν τον τηρείς, δεν εναντιώνεσαι στον νόμο αλλά στους συνανθρώπους σου. Τους επιβάλεις τον εθισμό σου. Δεν αντιστέκεσαι στο “καταπιεστικό και ανάλγητο κράτος” αλλά γίνεσαι αντικοινωνικός και συμπεριφέρεσαι ανάλογα με κάποιον που κατουράει στον δρόμο, που παρκάρει σε ράμπα αναπήρων, που ενώ έχει σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα και το γνωρίζει δεν χρησιμοποιεί προφυλακτικό. Δεν χρειάζεται νόμος να σου εξηγήσει ότι δεν είναι “σωστό” και “πρέπον” να κατουράς πχ μέσα στο τρένο.
Ο κάθε εθισμός είναι μια ασθένεια και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται. Οι καπνιστές είναι βαριά ασθενείς και πρέπει να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να τους βοηθήσουμε αλλά αυτό δεν τους δίνει το δικαίωμα να μεταφέρουν αυτό το βάρους στους γύρω τους.
Αντικαπνιστές δεν είναι αυτοί που δεν καπνίζουν, είναι αυτοί που δεν θέλουν εσύ να καπνίζεις δίπλα τους. Είναι αυτοί που δεν απολαμβάνουν τον καπνό από όπου και αν προέρχεται.
Κάθε φορά λοιπόν που θα πεις “εγώ θα καπνίζω και αν σου αρέσει”, “εγώ θα καπνίζω όπου θέλω”, “δεν θα μας κάνουν ότι θέλουν αυτοί με τους νόμους τους” θέλω να σου πω ότι δεν είσαι αναρχικός, ούτε αντισυστημικός, ούτε επαναστάτης, είσαι απλά αντικοινωνικός μαλάκας. Είσαι ο ίδιος που όταν πάει στο Βερολίνο ή στο Παρίσι ή στο Λονδίνο ή ακόμα και στην Βαρσοβία κάθεται στο κρύο έξω από το μαγαζί να καπνίσει, που όταν επιστρέφει στην Ελλάδα με την πρώτη στραβή λέει δεν είμαστε χώρα εμείς, είμαστε μπανανία, Ελλαδιστάν, χιμπατζήδες και άλλα ωραία τέτοια.
Θέλω να σου πω ότι εσύ φταις, στο μερίδιο που σου αναλογεί, για αυτήν την κατάσταση και θα συνεχίσεις να φταις όταν κάνεις τον τσάμπα μάγκα. Άλλαξε ότι δεν σου αρέσει. Πέτα ότι δεν θες και κράτα μόνο αυτά που σου κάνουν. Κάποια στιγμή θα καταλάβεις ότι μαγκιά είναι να αφήσεις αυτό που βρήκες καλύτερο για τον επόμενο όχι γιατί το λέει κάποιος νόμος αλλά γιατί αυτό του αξίζει.
