1. Τεύχος #1
Ονειροξύ
Ένα Σκιάχτρο στο εξώφυλλο, Φύλακας και Παγιδευμένος μαζί. Στέκεται εκεί προσπα8ώντας κάτι να μην βγεί Έξω και κάτι να μην μπει Μέσα, μα δεν έχει όνομα ούτε σαν Κρατούμενος, ούτε σαν Φύλακας.
Κι αυτό το δυσκολεύει.
Ένα Σκιάχτρο με ρόλο που του τον έδωσανθολό, να ‘χει χειροκρότημα και χλευασμό μαζί, ακίνητο στη Στατική του Κατάρα, να προσπαθεί να μάθει βηματισμούς χαρωπούς στους υπόλοιπους που περπατούν δίπλα του, μιας και άμα θαυμάζουν όλοι τα πόδια τα δικά τους κανείς δεν θα βλέπει τα δικά του τα Κουτσά.
Ένα Σκιάχτρο που στέκεται Σιωπηλό για να είναι έτοιμο να τρομάξει τις λέξεις του, αν τους έρθει να τρέξουν ξαφνικά προς τα έξω. Ένα Σκιάχτρο που ψάχνει θάρρος για να είναι περισσότερο φοβισμένο, γιατί τώρα που έγιναν οι φόβοι Κοινοί πρέπει να μάθει να κάνει την πραγματικότητά του Ίδια.
Ένα Σκιάχτρο Καλοντυμένο για να κρύβει όσον περισσότερο από τον ευατό του μπορεί, φτιασιδωμένο στο πρόσωπο να κρύβουν οι γκριμάτσες το χαμόγελό του, μέσα σε ένα χωράφι σπαρμένο με Τίποτα που έγινε Trendy κι έχει κατανάλωση παλαβή.
Ένα Σκιάχτρο που αν είχε πόδια θα έτρεχε μακριά σου επειδή το τρόμαξες.
Καλωσήρθατε στο “Ονειροξύ”!
